Μετά το euro τι;

---

Το 2004 πριν από 12 χρόνια , τότε που η Ελλάδα μεγαλουργούσε και ήταν πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη. Σε όλα τα επίπεδα. Μεγαλούργησε στην Ολυμπιάδα, δημιούργησε τεράστια εθνικό κεφάλαιο , μεγάλωσε το όνομά της και ξαφνικά πέντε χρόνια μετά όλα τα έχασε. Από το 2004 μέχρι το 2009. Από εκεί και μετά η Ελλάδα άρχισε την αντίστροφη πορεία της. Κινδύνεψε πολλές φορές να βγει εκτός Ευρώπης, έχασε τη δυναμική της, την φήμη της, την υπέροχή της.

Σαν χθες φαίνονται όλα αυτά. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Από εκεί που όλοι μιλούσαν για την Ελλάδα με θαυμασμό τώρα μιλάνε μόνο με αρνητικά σχόλια.  Δεν είναι πια πρωταθλήτρια Ευρώπης η χώρα μας. Δεν κερδίζει η Ελλάδα  αλλά χάνει. Δεν δημιουργεί πρότυπα αλλά διώχνει τα παιδιά της. Δεν αναζητά ευκαιρίες αλλά επιδιώκει να πουλά δημόσια περιουσία  για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.

Χάθηκε αυτό που λέμε εθνική συνείδηση. Ο καθένας μας κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσει αλλά όχι με σχέδιο, με  οργάνωση με μεθοδικότητα για το συνολικό καλό, αλλά με ότι πιο πρόχειρο γίνεται σε μια πρόχειρη κατάσταση.

Η Πορτογαλία ζει στο ρυθμό του euro που κέρδισε από τους σωβινιστές Γάλλους. Το δικαιούται, πάλεψε , εργάστηκε σκληρά και τα κατάφερε. Το θέμα είναι μην χαθεί όπως και σε μας το κεφάλαιο αυτό που δημιούργησε προσδοκίες , προοπτικές και ελπίδες. Γιατί αλλιώς θα είναι κάτι σαν και αυτό που πάθαμε και εμείς. Αλλά που δυστυχώς μυαλό δεν βάλαμε ακόμη.