Ακυβερνησία στην Ιταλία – Σεισμός στην Ευρώπη

 

Το μήνυμα των Ιταλών ήταν σαφές: δε θέλουν μνημόνιο, δε θέλουν λιτότητα. Ο συνασπισμός του απερχόμενου πρωθυπουργού καταποντίστηκε. Όπως, επί της ουσίας, και ο Τζιανλουίτζι Μπερσάνι και η κεντροαριστερά καταποντίστηκαν.

 

Ο Μπερσάνι μπορεί σήμερα να πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο της Ιταλίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, αλλά μετά την καταμέτρηση του 100% των ψήφων έλαβε 29,5% των ψήφων ενώ ο Μπερλουσκόνι κατάφερε να πάρει 29,1%, πήρε μεν την πλειοψηφία στην Βουλή αλλά ουσιαστικά έχασε τη Γερουσία (σ.σ. έχει μεν τις περισσότερες έδρες, αλλά όχι αρκετές για να κυβερνήσει και χρειάζεται συνεργασία) και χωρίς αυτή δε μπορεί να κυβερνήσει!

 

Οι Ιταλοί προτίμησαν τον Μπέπε Γκρίλο, που ναι μεν τάχθηκε κατά του μνημονίου αλλά είχε εξαρχής ξεκαθαρίσει ότι ήθελε να παίξει το ρόλο του σταθεροποιητή και δε θα έλεγε όχι στη συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας, με τη συμμετοχή και του συνασπισμού του Μάριο Μόντι.

 

Μια εικόνα από την κατανομή των εδρών στη Γερουσία, όμως, δείχνει πως η εκτόξευση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν επιτρέπει αισιοδοξία για σχηματισμό κυβέρνηση συνεργασίας.

 

Η κατανομή των εδρών έχει ως εξής: 113 έδρες στην κεντροαριστερή συμμαχία, 116 στην κεντροδεξιά, 54 στο κίνημα «Πέντε Αστέρων» και 18 έδρες στην κεντρώα συμμαχία του Μόντι.

Για να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση χρειάζονται 158 έδρες.

 

Αν συνεργαστούν Μπερσάνι, Γκρίλο και Μόντι συγκεντρώνουν 195 έδρες. Το θέμα είναι αν το κίνημα των Πέντε Αστέρων θα μπει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αλλιώς, όλα δείχνουν νέες εκλογές.

 

Ο Μπερσάνι ανακοίνωσε τη νίκη του αλλά δήλωσε ότι είναι προφανές πως η Ιταλία βρίσκεται σε μια «πολύ ευαίσθητη κατάσταση». Στελέχη του κόμματος δήλωσαν ότι η κεντροαριστερά θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά δεν έχει γίνει ακόμα σαφές ποιες θα είναι οι επιλογές του. Ούτε ο Γκρίλο, αλλά ούτε και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έδειξαν να είναι πρόθυμοι για οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις.

 

Η επερχόμενη ακυβερνησία και το ενδεχόμενο νέων εκλογών προκάλεσαν νευρικότητα στις αγορές. Η Ιταλία άλλωστε είναι η τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης.